இன்வா யேதனாசினி கோயில், மியான்மர் (பர்மா)

முகவரி :

இன்வா யேதனாசினி கோயில், மியான்மர் (பர்மா)

யடனா ஹெஸ்மி பகோடா வளாகம்,

மியான்மர் (பர்மா)

இறைவன்:

புத்தர்

அறிமுகம்:

கொன்பாங் வம்சத்தின் (1752-1885) முன்னாள் தலைநகரங்களில் ஒன்றான இன்வாவின் மேற்குப் பகுதியில் யேதனாசினி கோயில் (அநேகமாக 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், 19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில்) அமைந்துள்ளது. கோவிலின் தோற்றம் பற்றிய தகவல்கள் குறைவாக இருந்தாலும், இது 1820கள் அல்லது 1830களில் பாக்யிடாவ் மன்னரின் ஆட்சியின் போது நிறுவப்பட்டது (அல்லது கடைசியாக புனரமைக்கப்பட்டது), ஏனெனில் இது 1818 இல் நான்மதாவ் மீ கட்டிய மீ நு ஓக் கியாங்கைப் போலவே உள்ளது. நு, பாக்யிதாவின் முதன்மை ராணி. இரண்டு தளங்களிலும் ஒரே தொழிலாளர்கள் வேலை செய்திருக்கலாம்.

புராண முக்கியத்துவம் :

மார்ச் 22, 1839 இல் தொடங்கிய தொடர்ச்சியான நிலநடுக்கங்களின் விளைவாக தற்போதைய கட்டிடங்கள் பாழடைந்த நிலையில் உள்ளன, இறுதியில் நகரம் கைவிடப்பட்டது மற்றும் 1842 இல் தலைநகரை அருகிலுள்ள அமரபுராவிற்கு மாற்றியது. ஒட்டுமொத்தமாக சிதைந்த நிலையிலும் , இந்த மடாலயமானது முன்னாள் விரிவுரை மண்டபம், புத்தர்களின் முக்கூட்டு நல்ல நிலையில் உள்ள கூரையற்ற அறை போன்ற சில அழகிய கூறுகளை உள்ளடக்கியது. மண்டபத்தின் மேற்குப் பகுதியில் ஸ்டக்கோவில் கொடுக்கப்பட்ட ராசி விலங்குகளால் அழகாக அலங்கரிக்கப்பட்ட ஜன்னல்கள் உள்ளன, அவற்றில் சேவல் மற்றும் சிங்கம் சிறந்த நிலையில் உள்ளன. மண்டபத்தின் வடிவமைப்பு பாகனின் கட்டிடக்கலையால் வலுவாக பாதிக்கப்படுகிறது, இருப்பினும் கட்டிடக் கலைஞர்கள் சமகால கியாங்கை (மர மடாலயங்கள்) ஒரு மாதிரியாகப் பயன்படுத்தினர். இந்த கலப்பின அணுகுமுறை, பாகனில் இருந்து பெறப்பட்ட கட்டிடக்கலை மையக்கருத்துக்களைப் பாதுகாக்கும் அதே வேளையில், பெரிய திறந்தவெளி அரங்குகளை (மரத்தாலான மடாலயங்களின் பொதுவானது) கட்ட அனுமதித்தது.

1767 இல் அயுத்யாவின் வீழ்ச்சியைத் தொடர்ந்து ஏராளமான தாய் கைவினைஞர்கள் பர்மாவிற்கு வலுக்கட்டாயமாக இடமாற்றம் செய்யப்பட்டனர் என்று அறியப்பட்டாலும், அவர்கள் (அல்லது அவர்களின் சந்ததியினர்) இன்வாவில் உள்ள ஏதேனும் கோயில்களின் வடிவமைப்பில் நேரடிக் கை வைத்திருந்தார்களா என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை.

தளத்தில் உள்ள மற்ற கட்டிடங்களில் செங்கல் பியாதட் பாணி கூரைகள் கொண்ட பல பெவிலியன்கள் அடங்கும், மீண்டும் அந்தக் காலத்தின் மர மடங்களை மாதிரியாகக் கொண்டது. ஒரு சில ஸ்தூபிகள் வலுவான கூம்பு வடிவத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன, இது கோன்பாங் காலத்தில் பிரபலமடைந்தது.