பாகன் ஷ்வே-சான்-டாவ் பகோடா, மியான்மர் (பர்மா)

முகவரி :

பாகன் ஷ்வே-சான்-டாவ் பகோடா, மியான்மர் (பர்மா)

நியாங்-யு,

மியான்மர் (பர்மா)

இறைவன்:

புத்தர்

அறிமுகம்:

ஷ்வே-சான்-டாவ் பகோடா (11 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டது) பாகன் தொல்பொருள் மண்டலத்தின் மையத்திற்கு அருகில் அமைந்துள்ளது மற்றும் பல கிலோமீட்டர்களுக்கு ஒரு அடையாளமாக செயல்படும் அளவுக்கு உயரமாக உள்ளது. அனாவ்ரஹ்தா மன்னரால் (ஆர். 1044-1077) கட்டப்பட்டது, இது பாகனில் கட்டப்பட்ட மிகப் பழமையான பெரிய ஸ்தூபிகளில் ஒன்றாகும், இது கட்டிடக்கலை ரீதியாக முதிர்ந்த பாணியைக் காட்டுகிறது, இது சமகால நினைவுச்சின்னங்களுடன் இது பர்மிய ஸ்தூபி கட்டிடக்கலைக்கான நிலையான மாதிரியாக மாறியது.

புராண முக்கியத்துவம் :

வடிவமைப்பு:

அனாவ்ரஹ்தா அரியணைக்கு ஏறியபோது ஸ்தூபிகள் ஏற்கனவே இப்பகுதியில் இருந்தன. உதாரணமாக, பியாயில் உள்ள பகோடா மற்றும் குறிப்பாக வடமேற்கில் சில கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள பாகனில் உள்ள நாக-கியாவ்-நா-டாங் அனாவ்ரஹ்தாவின் முக்கிய கண்டுபிடிப்பு, இந்த வடிவமைப்பை ஒரு மணி வடிவ சுயவிவரத்துடன் மாற்றியமைத்தது, அது உயரத்துடன் படிப்படியாகக் குறைந்தது. அதன் ஈர்ப்பு மையம் ஸ்தூபியின் அடிப்பகுதிக்கு நெருக்கமாக இருந்ததால், இந்த வடிவம் கட்டமைப்பு ரீதியாக மிகவும் நிலையானதாக இருந்தது, மேலும் நம்பிக்கையான தோற்றத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

ஸ்தூபியின் ஆண்டை (குவிமாடம்) தாங்கி நிற்கும் இரண்டு மொட்டை மாடி எண்கோணப் பட்டைகளுடன், நடுப் படிக்கட்டுகளுடன் கூடிய பிரமிடு வடிவ ஐந்து-அடுக்கு அடித்தளத்தில் அதை உயர்த்துவதன் மூலம் ஸ்தூபிக்கு மேலும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது. உயரமான, மொட்டை மாடித் தளத்தை ஒரு உயரமான மணி வடிவ ஸ்தூபியுடன் இணைக்கும் அனவ்ரஹ்தாவின் கண்டுபிடிப்பு, பர்மாவின் அனைத்து அடுத்தடுத்த ஸ்தூபி வடிவமைப்பிற்கும் சிறந்த மாதிரியாக மாறியது. பகோடாவின் கட்டிடக் கலைஞர்கள் பல முனைகளில் ஆன்மீக பாதுகாப்பை வழங்கினர். முதலாவதாக, அநேகமாக மிக முக்கியமாக, நினைவுச்சின்னத்தின் மையத்தில் பொதிந்துள்ள முடி-எச்சங்கள் இளம் ராஜாவுக்கு சக்திவாய்ந்த பாதுகாப்பை வழங்கின.

துணை கட்டமைப்புகள்:

ஷ்வே-சான்-டாவ், கோவிலின் கால்தடத்தை விட ஒன்பது மடங்கு அளவுள்ள சதுரமான அடைப்பின் மையத்தில் நின்றது, நான்கு திசைகளிலிருந்தும் நுழைவு வாயில்கள் உள்ளன. அடைப்பு சுவர்கள் இன்னும் துண்டு துண்டான வடிவத்தில் வாழ்கின்றன, ஆனால் கண்டறிவது கடினம். சுவர்களுக்குள் பல சிறிய கட்டமைப்புகள் உள்ளன, இப்போது பெரும்பாலும் இடிபாடுகளில் ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட பெரிய புத்தர் சிலைகளை வைத்திருக்கும் சிலை வீடுகளாக செயல்பட்டன. இவற்றில், ஷின்-பின்-தல்யாங் என்று அழைக்கப்படும் நினைவுச்சின்னம் 1570 சிறந்த நிலையில் உள்ளது.

இது 25.72 x 4.45 மீட்டர் அளவுள்ள பீப்பாய்-வால்ட் அறைக்குள் புத்தரின் சாய்ந்த உருவத்தைக் கொண்ட ஒரு நீண்ட, குறுகிய கட்டிடமாகும். ஸ்ட்ராச்சன் இந்தக் கட்டிடத்தின் தனித்துவத்தைக் குறிப்பிடுகிறார், “பாகனில் இது போன்ற எதுவும் இல்லை, ஒப்பிடக்கூடிய செங்கல் கட்டமைப்புகள் மத்திய மற்றும் பிற்பகுதியில் உள்ள துறவிகளுக்கான சரி-கியாங் அல்லது செங்கல் வீடுகள்” (ஸ்ட்ராச்சன், ப. 118) . கட்டுமானம் 11 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாக இருந்தாலும், அசல் புத்தர் உருவம் ஒரு காலத்தில் கீழ் சாய்ந்திருக்கலாம் என்று பிச்சார்ட் குறிப்பிடுகிறார். தற்போதைய நேரத்தில், 21.34 மீட்டர் நீளமுள்ள சிற்பம், துண்டு துண்டான சுவரோவிய ஓவியங்களால் மூடப்பட்ட ஒரு பெட்டக இடத்தின் அடியில் வைக்கப்பட்டுள்ளது, இப்போது பூகம்ப சேதத்திலிருந்து உடையக்கூடிய கட்டமைப்பைப் பாதுகாக்க எஃகு வலுவூட்டல் மூலம் ஓரளவு மறைக்கப்பட்டுள்ளது. 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலும் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலும் நகரம் ஒரு சுருக்கமான மறுமலர்ச்சியை அனுபவித்த கொன்பாங் சகாப்தத்தில் சுவரோவியங்கள் மீண்டும் வரையப்பட்டிருக்கலாம்.