பிப்ரஹ்வா பௌத்த ஸ்தூபி, உத்தரப் பிரதேசம்

முகவரி

பிப்ரஹ்வா பௌத்த ஸ்தூபி – உத்தரப் பிரதேசம் பிப்ரஹ்வா, சித்தார்த்நகர் மாவட்டம் உத்தரப்பிரதேசம்

இறைவன்

இறைவன்: புத்தர்

அறிமுகம்

பிப்ரஹ்வா பௌத்த ஸ்தூபி இந்தியாவின் உத்தரபிரதேச மாநிலத்தின் சித்தார்த்நகர் மாவட்டத்தில் உள்ள சித்தார்த்நகர் நகருக்கு அருகில் உள்ள பிப்ராவா கிராமத்தில் அமைந்துள்ளது. இது வரலாற்று புத்தரின் தாயகத்தின் மையத்தில் உள்ளது. பிப்ரஹ்வா அதன் தொல்பொருள் தளம் மற்றும் அகழ்வாராய்ச்சிகளுக்கு மிகவும் பிரபலமானது, இது புத்தரின் சாம்பலின் ஒரு பகுதியை அவரது சொந்த சாக்கிய குலத்திற்கு வழங்கப்பட்ட இடமாக இருக்கலாம் என்று கூறுகிறது. பெரிய ஸ்தூபி மற்றும் பல மடாலயங்களின் இடிபாடுகள் மற்றும் அருங்காட்சியகம் ஆகியவை தளத்தில் அமைந்துள்ளன. கன்வாரியாவின் அருகிலுள்ள மேட்டில் பழங்கால குடியிருப்பு வளாகங்கள் மற்றும் கோவில்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

புராண முக்கியத்துவம்

1898 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் பிப்ரஹ்வாவில் உள்ள ஒரு தோட்டத்தின் நில உரிமையாளரும் பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ பொறியாளருமான வில்லியம் கிளாக்ஸ்டன் பெப்பே என்பவரால் புதையப்பட்ட ஸ்தூபி கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. வட இந்தியாவை அழித்த கடுமையான பஞ்சத்தைத் தொடர்ந்து, பெப்பே தனது நிலத்தில் ஒரு பெரிய மண் மேட்டை தோண்ட ஒரு குழுவை வழிநடத்தினார். புதர் மற்றும் காடுகளை அகற்றிவிட்டு, மேட்டின் வழியாக ஆழமான பள்ளம் அமைக்கும் பணியில் ஈடுபட்டனர். 18 அடி திடமான செங்கல் வேலைகளைத் தோண்டிய பிறகு, அவர்கள் ஒரு பெரிய கல் பெட்டகத்திற்கு வந்தனர், அதில் எலும்பு துண்டுகள், சாம்பல் மற்றும் நகைகள் அடங்கிய ஐந்து சிறிய குவளைகள் இருந்தன. ஒரு குவளையில் ஒரு பிராமி எழுத்து இருந்தது, இது அந்தக் காலத்தின் முன்னணி ஐரோப்பிய கல்வெட்டு அறிஞரான ஜார்ஜ் புஹ்லரால் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது: இந்த கல்வெட்டு, பௌத்த மதத்தை நிறுவிய கௌதம புத்தரின் எச்சங்களின் ஒரு பகுதியாக எலும்பு துண்டுகள் இருப்பதைக் குறிக்கிறது. அடுத்த சகாப்தத்தில் அல்லது அதற்கு மேல், கல்வெட்டின் துல்லியமான அர்த்தத்தை கல்வெட்டு வல்லுநர்கள் விவாதித்தனர். வின்சென்ட் ஸ்மித், வில்லியம் ஹோய், தாமஸ் ரைஸ் டேவிட்ஸ் மற்றும் எமிலி செனார்ட் ஆகிய மூவரும் இவை புத்தரின் நினைவுச்சின்னங்கள் என்பதை உறுதிப்படுத்த கல்வெட்டை மொழிபெயர்த்தனர். இந்தியாவில் இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பழமையான ஸ்தூபிகளில் ஒன்றான பிப்ரஹ்வாவில் உள்ள முக்கிய ஸ்தூபி மூன்று கட்டங்களில் கட்டப்பட்டது. கிமு 6-5 ஆம் நூற்றாண்டில், புத்தர் இறந்த நேரத்தில், “பிச்சைக் கிண்ணத்தில் அரிசியைக் குவிப்பது போல” தன்னை பூமிக்கு அடியில் புதைக்க வேண்டும் என்று புத்தரின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்க இது நடந்தது. பிப்ராஹ்வாவில், கட்டமைப்பின் மீது தடிமனான களிமண்ணை நிரப்பி, 4.55 மீ உயரத்தை எட்டும் வகையில் இரண்டு அடுக்குகளை கட்டியமைப்பதில் மறுசீரமைப்பு செய்யப்பட்டது. மூன்றாம் கட்டத்தில், குஷான் காலத்தில், ஸ்தூபி விரிவாக விரிவுபடுத்தப்பட்டு 6.35 மீட்டர் (20.8 அடி) உயரத்தை எட்டியது. ஸ்தூபிக்குப் பிறகு மிகப்பெரிய அமைப்பு கிழக்கு மடாலயம் ஆகும், இது 45.11 மீ x 41.14 மீ அளவுள்ள ஒரு முற்றமும் அதைச் சுற்றி முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட கலங்களும் கொண்டது. இந்த வளாகத்தில் கூடுதல் தெற்கு மடாலயம், மேற்கு மடாலயம் மற்றும் வடக்கு மடாலயம் ஆகியவை அடங்கும்.