கோட்டயம் திருவார்ப்பு கிருஷ்ணன் திருக்கோயில், கேரளா

முகவரி :

கோட்டயம் திருவார்ப்பு கிருஷ்ணன் திருக்கோயில்,

திருவாரப்பு, கோட்டயம் மாவட்டம்,

கேரளா மாநிலம் – 686020

இறைவன்:

கிருஷ்ணன்

அறிமுகம்:

திருவார்ப்பு – கோட்டயத்திலிருந்து 6-7 கிமீ தொலைவில் உள்ள ஒரு சிறிய கிராமம், திருவார்ப்பு கிருஷ்ணன் கோயிலுக்காக அறியப்படுகிறது. கிருஷ்ணருக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட திருவார்ப்பு கிருஷ்ணர் கோயில் கேரளாவில் உள்ள புகழ்பெற்ற வைணவ கோயில்களில் ஒன்றாகும். திருவார்ப்பு கிராமத்தில் மீனச்சிலை ஆற்றின் கரையோரத்தில் அமைந்துள்ளதால் இக்கோயிலுக்கு இப்பெயர் வந்தது. வார்பு என்பது மணி உலோகப் பாத்திரங்களைத் தயாரிக்க பயன்படுத்தப்படும் வார்ப்புகளைக் குறிக்கிறது.

புராண முக்கியத்துவம் :

இது 1500 ஆண்டுகள் பழமையான கோவில். இக்கோயிலில் உள்ள கல்வெட்டு கி.பி 850ல் இக்கோயில் கட்டப்பட்டதாகக் குறிப்பிடுகிறது.

இந்தக் கோயிலுக்குப் பின்னால் ஒன்றுக்கும் மேற்பட்ட புராணக்கதைகள் உள்ளன, அவை அனைத்தும் உள்ளூர் மொழி மலையாளத்தில் உருளி அல்லது வார்ப்பு என்று அழைக்கப்படும் செப்புப் பாத்திரத்தில் நான்கு கைகள் இணைக்கப்பட்ட கிருஷ்ணர் சிலையின் மீட்பு தொடர்பானவை. மேலும் அனைத்து புராணங்களும் இந்த கோவிலை மகாபாரத காலத்துடன் இணைக்கின்றன. பாண்டவர்கள் காடுகளில் (வனவாசம்) தங்கியிருந்த போது கிருஷ்ணரின் சிலையை எடுத்துச் செல்வதாக நம்பப்படுகிறது. இவர்களது வனவாசம் இங்கு திருவார்ப்பில் முடிந்து, மாறுவேடத்தில் (அஜ்ஞாத வாசா) செல்வதற்கு முன், கிராம மக்கள் பாண்டு சகோதரர்களை தங்கள் கிராம தெய்வமாக வழிபடும் வகையில் சிலையை அங்கேயே விட்டுச் செல்லுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறார்கள். அவர்கள் சம்மதித்து ஊர் தலைவரிடம் ஒப்படைத்தனர்.

கிராம மக்கள் கோயில் கட்டி நான்கு கைகளுடன் கூடிய இந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் சிலையை பிரதிஷ்டை செய்தனர். சிலையை வழிபடத் தொடங்கிய பிறகு கிராம மக்கள் பல இன்னல்களை சந்திக்க நேரிட்டது. அவர்கள் ஒரு பிரபல ஜோதிடரை அணுகினர், அவர்கள் சிலையை சரியாக வணங்குவதில்லை என்று கூறினார். பாண்டவர்கள் கொண்டிருந்த பக்தியை அவர்களால் பூர்த்தி செய்ய முடியாததால், எதிர்காலத்திலும் அவர்களால் அதை முறையாக வணங்க முடியாது, எனவே அருகிலுள்ள ஏரியில் அதை மூழ்கடிக்க அறிவுறுத்தினார். அதன்படி செய்தார்கள்.

வருடங்கள் கடந்தன. ஒரு சமயம், கேரளாவில் உள்ள பல கோவில்களில் சிலைகளை பிரதிஷ்டை செய்யும் கருவியாக இருந்த வில்வமங்கலம் ஸ்வாமியார் ஒரு படகில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தார். திடீரென்று படகு நகர்வதை நிறுத்தியது, படகு வீரர்கள் தங்களால் இயன்ற அளவு முயன்றும் சிறிது கூட நகர முடியவில்லை. ஸ்வாமியார் கூறியபடி, படகோட்டி ஒருவர் ஏரியில் ஆழமாக இறங்கி ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் சிலையைக் கண்டார். சுவாமியார் சிலையைக் கையிலெடுத்துப் பயணத்தைத் தொடங்கினார்.

இடையில், அவர் சிறிது ஓய்வெடுக்க வேண்டும் என்று உணர்ந்தார், மேலும் படகை ஒரு நல்ல இடத்திற்கு அருகில் நங்கூரமிடுமாறு படகு வீரர்களிடம் கூறினார். அதன்படி செய்தார்கள். வில்வமங்கலம் ஸ்வாமியார் படகில் இருந்து இறங்கி ஒரு மரத்தின் அருகே ஓய்வெடுக்க சென்றார். அவர் சிலையை தன்னுடன் வைத்திருந்தார். அவர் சிலையை ஒரு செப்புப் பாத்திரத்தில் வைத்து (உள்ளூர் மொழி மலையாளத்தில் வார்ப்பு அல்லது உருளி) மற்றும் அவர் தூங்குவதற்கு முன் அதை தனது அருகில் வைத்திருந்தார். ஒரு மணி நேர உறக்கத்திற்குப் பிறகு அவர் எழுந்தார். சிலையை எடுக்க முயன்றபோது, அது மண்ணில் சிக்கியதால் முடியவில்லை. இந்த செய்தியை அறிந்த அக்கம் பக்கத்தினர் அங்கு திரண்டனர். சுவாமியார் இளைப்பாறிய நிலம் கன்னங்கரி மேனன் என்ற நபரின் சொத்து. கோவில் கட்டுவதற்கு நிலம் தர சம்மதம் தெரிவித்து, சுவாமியாரிடம் சிலையை பிரதிஷ்டை செய்யுமாறு வேண்டுகோள் விடுத்தார்.

மற்றொரு புராணத்தில், படகில் பயணம் செய்த சங்கராச்சாரியாரின் சீடரான பத்மபாத ஸ்வாமி அவர் சிலையைப் பெற்றார். உருளிக்குள் வைத்திருந்தது. பின்னர் அவர் வைக்க இடம் தேடினார், அருகில் உள்ள இடத்தில் சிலை நிறுவப்படாத ஒரு கோயிலைக் கண்டார். உள்ளூர்வாசிகளின் சம்மதத்துடன் அந்த கோவிலில் சிலையை வைத்தார்.

முதல் புராணத்தில் இன்னும் ஒரு மாறுபாடு உள்ளது. அதில், கடலில் மீன் பிடித்துக் கொண்டிருந்த மீனவர்கள் குழுவிற்கு சிலை கிடைத்ததாக கூறப்படுகிறது. அதைத் தங்கள் கிராமத்திற்கு எடுத்துச் சென்று கோயில் எழுப்பி சிலையை நிறுவினர். ஆனால், அதற்குப் பிறகு அவர்களது கிராமத்தில் பல பேரழிவுகள் நடந்தன, அதனால் அவர்கள் அதை மீண்டும் கடலில் வீசினர், பின்னர் வில்வமங்கலம் சுவாமியார் அதைப் பெற்றார்.

கம்சனைக் கொன்ற பிறகு கிருஷ்ணர் பசித்துள்ளார்:

இந்தச் சிலையிலுள்ள கிருஷ்ணரின் பாவம், கம்சனைக் கொன்ற முதல் தருணங்களில் இருப்பதாக நம்பப்படுகிறது. அதனால், அவர் மிகவும் பசியுடன் இருக்கிறார். அதனால்தான் அதிகாலை 2 மணிக்கு கோவில் திறக்கப்படுகிறது. அதைத் திறந்ததும் அர்ச்சகர்கள் அபிஷேகம் செய்வார்கள். சிலையின் தலையில் உள்ள தண்ணீரைத் துடைத்த பிறகு, அவர்கள் நைவேத்யம் (தெய்வத்திற்கு விருப்பமான உணவை உண்ணுதல்) செய்து அதன் பிறகு மீதமுள்ள உடல் உறுப்புகளைத் துடைத்து, அலங்காரங்கள் மற்றும் பிற சடங்குகளைச் செய்வார்கள்.

மேலும், பிரதான அர்ச்சகருக்கு கருவறையின் பிரதான கதவின் சாவியும், கோடாரியும் வழங்கப்படும் ஒரே கோவிலாக இது இருக்கலாம். சாவியில் ஏதேனும் சிக்கல்கள் இருந்தால் கதவை உடைத்துத் திறப்பதற்காக இது செய்யப்படுகிறது. பகவான் நீண்ட நேரம் பசியைத் தாங்க முடியாது, சரியாக 2 மணிக்கு கதவைத் திறக்க வேண்டும், தேவைப்பட்டால், பூசாரி அந்த நேரத்தில் கதவை உடைத்து திறக்கலாம்.

சிறப்பு அம்சங்கள்:

இந்தியாவில் உள்ள மற்ற கோவில்கள் போல் இந்த கோவில் கிரகணத்தின் போது மூடப்படாது. அதை மூடினால், இறைவனுக்குத் தாங்க முடியாத பசி ஏற்படும். ஒருமுறை கிரகணத்தின் போது கோயில் அதிகாரிகள் கோயிலை மூடிவிட்டதாக நம்பப்படுகிறது. அவர்கள் அதை மீண்டும் திறந்தபோது, அதிர்ச்சியடைந்த அவர்கள் சிலையின் அலங்கரிக்கப்பட்ட பெல்ட் கீழே நழுவுவதைக் கண்டனர். நல்லவேளையாக அப்போது அங்கு வில்வமங்கலம் சுவாமியார் இருந்ததாகவும், சுவாமிக்கு பசி அதிகமாக இருந்ததால் இவ்வாறு நடந்ததாக அதிகாரிகளிடம் தெரிவித்தார். அன்று முதல் கிரகணத்தின் போது கோவில் மூடப்படாது.

கோவிலில் மணி உலோகத்தால் செய்யப்பட்ட ஒரு சிறப்பு வகை பறை உள்ளது. இந்த பறையை வாசித்ததன் மூலம் கம்சனின் கொலையை இறைவன் அறிவித்ததாக நம்பப்படுகிறது. இறைவன் தனது நான்கு கரங்களுடன் மேற்கு நோக்கியவாறு காட்சியளிக்கிறார். அதிகாலை சுமார் 2 மணிக்கு கோவில் திறக்கப்படுகிறது. அதிகாலை 3 மணியளவில் இந்த இறைவனுக்கு உஷா பாயசம் என்ற சிறப்பு பிரசாதம் வழங்கப்படுகிறது. அரிசி, வெல்லம், நெய், கதலி வாழைப்பழம் மற்றும் உலர்ந்த தேங்காய் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி இது தயாரிக்கப்படுகிறது. அரிசி நன்றாக வெந்ததும், உருகிய வெல்லம் தானாக நிற்கும் வரை அதில் ஊற்றப்படுகிறது. இத்தயாரிப்பு முறை இக்கோயிலுக்கு மிகவும் விசேஷமானது.

இந்த கோவிலின் மற்றொரு விசேஷமான கொண்டாட்டம் புல்லாட்டு பூஜை. புள்ளட்டு வீட்டில் குழந்தை இல்லாத பணக்கார நாயர் பெருமான் ஒருவர் இருந்தார் என்பது கதை. அவர் தனது செல்வங்கள் அனைத்தையும் கோயிலுக்கு நன்கொடையாக அளிக்க விரும்பினார், மேலும் தனது நினைவு நாளைக் கடைப்பிடிக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டார். ஜோதிடர்கள் கடவுளை கலந்தாலோசித்தபோது, அவருடைய சம்மதம் கிடைத்தது. தை பூச நாளில், புல்லாட்டு நாயர் கோயிலுக்குள் வந்து, பொக்கிஷங்களின் சாவிகள் மற்றும் அனைத்து சொத்துகளுக்கான ஆவணங்கள் உட்பட தனது செல்வங்கள் அனைத்தையும் இறைவன் முன் வைத்தார். பின்னர் அவர் இறைவனுக்கு சாஷ்டாங்கமாக வணங்கினார், அப்போது அவர் இறந்தார் என்று கூறப்படுகிறது. இன்றும் அவர் இறப்பதற்கு முன் ஒரு நாள் மூன்று சிறப்பு பூஜைகளும், இறந்த நாளில் பதினைந்து சிறப்பு பூஜைகளும் அவர் பெயரில் நடத்தப்பட்டு வருகிறது. இதை பிளாட்டு பூஜை என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.

திருவிழாக்கள்:

மலையாள நாட்காட்டியின்படி, ஏப்ரல்-மே மாதங்களில் மேடத்தின் தொடக்க பத்து நாட்களில் திருவார்ப்பு கோயிலின் வருடாந்திர திருவிழா நடைபெறுகிறது. பத்தாம் நாள் திருவிழாவில் குருவாயூர் போன்று யானைப் பந்தயம் நடைபெறும்.

பத்தாம் உதயம் – பத்தாம் நாள் சூரிய அஸ்தமனத்தின் போது, சூரியனின் கதிர்கள் சன்னதிக்குள் நுழையும் போது, திருவிழாவின் முடிவாகக் குறிக்கப்படுகிறது.

சிறுமியின் விளக்கு ஊர்வலம் : பத்து நாள் திருவிழாவில், 10 வயதுக்குட்பட்ட அனைத்து பெண் குழந்தைகளும், கிருஷ்ணர் வேடமிட்டு, காலை மற்றும் மாலை இருவேளைகளிலும் இறைவனுக்கு தீபம் ஏற்றுகின்றனர். இந்த சடங்கு உள்ளூர் மக்களால் விளக்கெடுப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது.

திருவார்ப்பு கோயிலில் கொண்டாடப்படும் மற்ற முக்கிய திருவிழாக்கள் திருவோணம் மற்றும் அஷ்டமி ரோகினி.