வாட் ஃபிரா சி சன்பேட் புத்த கோவில், தாய்லாந்து

முகவரி :

வாட் ஃபிரா சி சன்பேட் புத்த கோவில், தாய்லாந்து

தம்போன் பிரதுச்சாய், ஃபிரா நகோன் சி அயுத்தாயா மாவட்டம்,

ஃபிரா நாகோன் சி அயுத்தாயா 13000, தாய்லாந்து

இறைவன்:

புத்தர்

அறிமுகம்:

வாட் ஃபிரா சி சன்பேட் என்பது தாய்லாந்தின் பண்டைய தலைநகரான அயுத்தாயாவில் உள்ள பழைய அரச அரண்மனையின் தளத்தில் உள்ள புத்த கோவிலாகும், இது பர்மிய-சியாமியப் போரின் போது 1767 இல் பர்மியர்களால் நகரம் முற்றிலுமாக அழிக்கப்பட்டது. இது தலைநகரில் உள்ள பிரமாண்டமான மற்றும் மிக அழகான கோவிலாகும், மேலும் இது பாங்காக்கில் உள்ள வாட் ஃபிரா கேவுக்கு மாதிரியாக செயல்பட்டது.

புராண முக்கியத்துவம் :

1350 ஆம் ஆண்டில், கிங் ரமாதிபோடி I என்றும் அழைக்கப்படும் யு-தாங், இன்று வாட் ப்ரா சி சன்பேட் இருக்கும் அதே பகுதியில் ஒரு அரச அரண்மனையைக் கட்ட உத்தரவிட்டார். அரண்மனை 1351 இல் கட்டி முடிக்கப்பட்டது மற்றும் ராஜா ராமதிபோடி தனது ராஜ்யத்தின் தலைநகராக அயுத்யாவை நிறுவினார். இந்த அரண்மனை “பைதுன் மஹா பிரசாத்”, “பைச்சயோன் மஹா பிரசாத்” மற்றும் “ஐசவான் மஹா பிரசாத்” என்ற மூன்று மரக் கட்டிடங்களைக் கொண்டிருந்தது. 1448 இல் பொரொம்மத்திரைலோகநாட்டு மன்னர் வடக்கே ஒரு புதிய அரண்மனையைக் கட்டினார் மற்றும் பழைய அரண்மனை மைதானத்தை புனித தளமாக மாற்றினார். அவரது மகன், இரண்டாம் ரமாதிபோடி மன்னர் இரண்டு ஸ்தூபிகளைச் சேர்த்தார், இது தாய்லாந்தில் ஸ்தூபிகள் என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது 1492 இல் கட்டப்பட்டது. 1742 இல், பொரோம்மகோட் மன்னரின் கீழ், கோயில் மீண்டும் புதுப்பிக்கப்பட்டது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, 1767 இல் பர்மிய படையெடுப்பில் கோயில் வளாகங்கள் உட்பட அயுத்தாயா நகரம் முற்றிலும் அழிக்கப்பட்டது, இன்று காணக்கூடிய மூன்று ஸ்தூபிகளைத் தவிர.

சிறப்பு அம்சங்கள்:

அதன் அழிவுக்கு முன் அதன் இறுதிக் கட்டத்தில் கோவில் ஒரு ஈர்க்கக்கூடிய அமைப்பாக இருந்தது. கூடுதல் வசதிகள் ஒரு உயர்த்தப்பட்ட மேடையில் அமைந்திருந்தன, மூன்று ஸ்தூபிகள், இவை இன்று புதுப்பிக்கப்பட்ட ஒரே கட்டிடங்கள். மற்ற அனைத்து அடித்தளங்களும் இன்னும் பாதுகாக்கப்படுகின்றன.

ஸ்தூபியானது கிளாசிக், சிலோனிஸ் வடிவமைப்பில் கட்டப்பட்டுள்ளது, அது மணியை நினைவூட்டுகிறது. ஒவ்வொரு திசையிலும் சிறிய ஆலயங்கள் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளன, அவை செங்குத்தான படிக்கட்டுகளுக்கு வழிவகுக்கும். தேவாலயங்களின் கூரைகள் ஒரு சிறிய ஸ்தூபியால் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன. மூன்று ஸ்தூபிகளில் ஒவ்வொன்றும் கிழக்குப் பகுதியில் புத்தரின் காலடிகள் இருப்பதாக நம்பப்படும் ஒரு மொண்டோப் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது.

மொண்டோப்புடன் கூடிய ஸ்தூபியின் மொட்டை மாடியில் ஒரு க்ளோஸ்டர் (பிரா ரபியெங்) சூழப்பட்டிருந்தது, ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும் மேற்கிலும் கிழக்கிலும் ஒரு மண்டபம் கட்டப்பட்டது, இன்று நாட்டில் உள்ள பல கோயில்களில் காணக்கூடிய ஒரு ஏற்பாடு. மேற்கில் உள்ள கட்டிடம் உண்மையில் நான்கு தனிப்பட்ட விஹார்ன்களைக் கொண்டிருந்தது, அவை குறுக்கு வடிவத்தில் மொண்டோப் வரை அமைக்கப்பட்டன. கிழக்கே உள்ள கட்டிடம் கோயிலின் மிகப்பெரிய கட்டிடமான விஹார்ன் லுவாங் ஆகும். அதில் கோவிலுக்கு பெயர் கொடுத்த ஃபிரா சி சன்பேத் புத்தாவின் சிலை இருந்தது.

விஹார்ன் லுவாங்கைச் சுற்றி சமச்சீராக நான்கு அரங்குகள் தொகுக்கப்பட்டன. வடக்கு விஹார்ன் லுவாங்கை விட சற்று சிறியதாக இருந்தது, ஆனால் 10 மீட்டருக்கும் அதிகமான உயரமான ஃபிரா புத்தா லோகநாத்தின் சிலையை வைக்கும் அளவுக்கு பெரியதாக இருந்தது. கிழக்கு முகப்பில் ஃபிரா சோம் தோங் டினாங் சிம்மாசன மண்டபம் இருந்தது. சமச்சீராக, லுவாங் விஹார்ன் பா லெ லீயின் விஹார்னின் தெற்கே நின்றது, அதில் அமர்ந்திருக்கும் புத்தர் சிலை இருக்கலாம்.

முழு வளாகத்தையும் சுற்றி ஒரு உயரமான சுற்றுச்சுவர் வரையப்பட்டது, நான்கு திசைகளிலும் நான்கு வாயில்கள் கோவிலுக்கு அணுகலை வழங்கின. சுவருடன் உள்ளே மாறி மாறி சிறிய ஸ்தூபிகளும் தாழ்வான பெவிலியன்களும் (சாலா) இருந்தன. இந்த சிறிய ஸ்தூபிகளில், சில இன்றுவரை உள்ளன.