பிரசாத் மேல் மேற்கு புத்த கோவில், கம்போடியா

முகவரி

பிரசாத் மேல் மேற்கு புத்த கோவில், கம்போடியா

இறைவன்

இறைவன்: புத்தர்

அறிமுகம்

மேற்கு பிரசாத் தாப் என்பது கிழக்கு ப்ரசாத் தாப் என்பதற்கு இணையானதாகும். ஒரே மாதிரியான வடிவமைப்பைக் கொண்டிருப்பதாலும், ஒன்றுக்கொன்று நெருக்கமாக அமைந்திருப்பதாலும் ஒரே பெயரைப் பகிர்ந்து கொள்கிறது. இருப்பினும், இரண்டு கோவில்களின் வரலாறு வேறுபட்டதாக இருக்க முடியாது. மேற்கு பிரசாத் தாப், பிரசாத் தாப் அல்லது நினைவுச்சின்னம் 486 என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, இது அங்கோர் தோமின் அமைதியான மேற்குப் பகுதியில் அமைந்துள்ள ஒரு சிறிய பாழடைந்த கோயில் கோபுரம். மேற்கு வாயிலுக்கு வனப்பாதையில் (கார்பேக்ஸ் சாலை) சென்றால் இதை அடையலாம். ஒரு கிலோமீட்டருக்குப் பிறகு ஒரு பலகை உள்ளது, இங்கே இடதுபுறம் திரும்பி 300 மீ சென்றால் தளத்தை அடையலாம்.

புராண முக்கியத்துவம்

கோயில் முதலில் செங்குத்தான மேடையில் ஒரு பிரசாத் கோபுரத்தைக் கொண்டிருந்தது; இது சில சமயங்களில் கிழக்கு பிரசாத் தாப் என்று அழைக்கப்படும் மங்களார்த்தா கோயிலுக்கு தோற்றத்தில் சில ஒற்றுமைகளைக் கொண்டுள்ளது. ஆனால் அதற்கு முற்றிலும் மாறுபட்ட வரலாறு உண்டு. மேற்கு பிரசாத் மேல் கோயில் முதலில் மிகவும் முந்தைய காலத்தின் சன்னதியாக இருந்ததை கல்வெட்டுகள் வெளிப்படுத்துகின்றன. 9 ஆம் நூற்றாண்டிலேயே கட்டப்பட்டிருக்கலாம். அந்த ரோலுஸ் காலத்து கல்வெட்டு இங்கு கண்டெடுக்கப்பட்டது. பத்தாம் நூற்றாண்டில் இந்த இடத்தில் ஒரு நினைவுச்சின்னம் இருந்தது. பேயோன் காலத்தில், இந்த கோவில் ஒரு பௌத்த சன்னதியாக மாற்றப்பட்டது மற்றும் 13 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் மறுமலர்ச்சியின் போது கூட பௌத்தமாக இருந்ததாக தெரிகிறது. இருப்பினும், தற்போதைய அமைப்பு 13 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்து, பேயோனுக்குப் பிந்தைய காலத்தில் இருந்து உள்ளது. சில கூறுகள் அங்கோரியனுக்குப் பிந்தையவை, எ.கா. மீதமுள்ள சில சிற்பங்கள் தேரவாத பௌத்தம், 17 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் உள்ளன. இந்த காலகட்டத்தில் செந்நிற தளம் மணற்கற்களால் மறுவடிவமைக்கப்பட்டது, தற்போதுள்ள சன்னதி 10 ஆம் நூற்றாண்டின் அலங்கார கூறுகளை (இளஞ்சிவப்பு மணற்கல் கதவு சட்டங்கள் மற்றும் நெடுவரிசைகள்) பயன்படுத்தி புனரமைக்கப்பட்டது. இரண்டு கூடுதல் கோபுரங்கள் அமைக்கப்பட்டன; ஒன்று வடக்கிலும் மற்றொன்று தெற்கிலும் மையக் கட்டமைப்பாக மாறியது. மத்திய கோபுரத்தின் முன் நீண்டிருக்கும் மணற்கல் மேடை, அதன் மேற்கு முனையில் கட்டப்பட்ட சிலை பீடம் மற்றும் சிதறிய கூரை ஓடு துண்டுகள், புத்த வழிபாட்டு மண்டபத்தில் (விஹாரம்) ஒரு காலத்தில் எஞ்சியவை, அதன் மர மேற்கட்டமைப்பு நீண்ட காலமாக அழிந்துவிட்டன. அங்கோரிலிருந்து தலைநகர் மாற்றப்பட்டதைத் தொடர்ந்து பல நூற்றாண்டுகளில் இந்த பழங்காலத் தளத்தை தேரவாத பௌத்தத்திற்கு ஒதுக்கியதில் அடிப்படை சடங்குச் செயலாக, கோவிலின் புனித நிலப்பரப்பு எட்டு புள்ளிகளில் ஒவ்வொன்றிலும் இரட்டை எல்லைக் கற்களால் (சீமா) பிரிக்கப்பட்டது; இன்று ஓரளவு புதைந்திருந்தாலும், இந்த இலை வடிவ சிற்பங்களில் சில அவற்றின் அசல் நிலைகளில் இன்னும் காணப்படுகின்றன.