பர்குலீஸ்வரர் கோயில், மத்தியபிரதேசம்

முகவரி

பர்குலீஸ்வரர் கோயில், பர்குலீஸ்வரர் கோயில் ரோடு, மஹாராஜ்பூர், சத்னா மாவட்டம், மத்திய பிரதேசம் – 485 001.

இறைவன்

இறைவன்: பர்குலீஸ்வரர் இறைவி: தூர்கா

அறிமுகம்

பூமரா கோயில் அல்லது பர்குலீஸ்வரர் கோயில் (இக்கோயிலை பூமரா கோயில், பூப்பரா கோயில், பூம்ரா கோயில் என்றும் அழைப்பர்) இது கிபி 5 அல்லது 6-ஆம் நூற்றாண்டின் குப்தர்கள் காலத்து இந்து கற்கோயில் ஆகும். சிவபெருமானுக்கு அர்ப்பணிக்கபப்ட்ட இக்கோயில் மத்தியப் பிரதேசத்தின் சத்னா மாவட்டத்தின் நிர்வாகத் தலைமையிடமான சத்னா நகரத்திற்கு தென்மேற்கில் 40 கிமீ தொலைவில் உள்ளது. சதுர வடிவில் அமைந்த இக்கோயில் ஒரு மண்டபத்துடன் கூடியது.[5]தற்போது இக்கோயிலின் பெரும்பகுதிகள் சிதிலமடைந்து உள்ளது. இக்கோயில் சுற்றுப் பிரகாரங்களைக் கொண்டது. இக்கோயிலின் கருவறையின் நுழைவாயிலில் கங்கை மற்றும் யமுனா தேவிகளின் சிற்பங்கள் கொண்டுள்ளது. இக்கோயில் கருவறையின் ஒருமுக சிவலிங்கம் குப்தர்களின் கலைநயத்திற்கு எடுத்துக்காட்டாகும். இக்கோயிலில் மகிஷாசூரனை கொன்ற துர்கை மற்றும் விநாயகர், முருகன், விஷ்ணு, பிரம்மா, யமன், குபேரன், சூரியன், மன்மதன் போன்ற தேவர்களின் சிற்பங்கள் உள்ளது. 1920-இல் அகழாய்வில் கண்டெடுக்கப்பட்ட குப்தர் காலத்து இக்கோயிலின் காலம், கிபி 5-6-ஆம் நூற்றாண்டு காலத்தவை என தொல்லியல் அறிஞர்கள் கணக்கிட்டுள்ளனர்.

புராண முக்கியத்துவம்

சிவனின் விரிவான தலையுடன் கோயிலின் ஏகமுகலிங்கா அல்லது எதிரே உள்ள லிங்கம், குப்த கலைக்கு மிகவும் எடுத்துக்காட்டாக உள்ளது. கோயில் நிவாரணங்களில் மஹிஷாசுர-மர்தினி (துர்கா), விநாயகர், பிரம்மா, விஷ்ணு, எமன், குபேரா, கார்த்திகேயா, சூர்யா, காமா மற்றும் பலர் உள்ளனர். பூமரா கோயிலில் 5 ஆம் நூற்றாண்டின் நிவாரண சிற்பம் விநாயகர் சிற்பக்கலைகளில் முதன்முதலில் அறியப்பட்ட ஒன்றாகும். பூமரா கோயிலின் பாழடைந்த பல பகுதிகள் அருங்காட்சியகங்களுக்கு, குறிப்பாக கொல்கத்தா அருங்காட்சியகம் மற்றும் அலகாபாத் அருங்காட்சியகத்திற்கு மாற்றப்பட்டுள்ளன. பூமாரா அகழ்வாராய்ச்சியில் ஏராளமான சிற்பங்கள், உடைந்த சுவர்கள் மற்றும் சிலைகள், அத்துடன் மண்டபங்களின் பாழடைந்த பகுதிகள் கிடைத்தன. மீட்கப்பட்ட துண்டுகள் கருவறையில் இருந்ததை விடப் பெரியதாக செதுக்கப்பட்ட மற்றொரு வாசலின் பகுதிகளை கொண்டுள்ளது. இதில் நதி தெய்வங்களான யமுனா (நல்ல முறையில் பாதுகாக்கப்பட்டவை) மற்றும் கங்கா (உடைந்தவை) இருந்தன, ஆனால் அவற்றின் அருகிலுள்ள கல் கருவறை வாசலைப் போலல்லாமல் மென்மையாக இருந்தது. இந்த உடைந்த வாசல் கதவின் மீட்கப்பட்ட பகுதிகள் தெய்வத்தின் தலைக்கு மேலே மூன்று செதுக்கல்களையும் கொண்டிருந்தன என்பதைக் காட்டுகின்றன. இது வாசல் மண்டபத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்கலாம், அந்த இடத்தை சுற்றி கிடந்த உடைந்த பகுதிகள் சிற்றின்பங்களின் புள்ளிவிவரங்களைக் காட்டுகின்றன, பண்டைய கோயில்களில் கண்டறிந்த அதே பாணியில். இடிபாடுகளில் மீட்கப்பட்ட துண்டுகள் ஒன்றாக இருக்கும் போது அவை முழுமையற்றவை மற்றும் பாகங்கள் சிதைந்துவிட்டன என்பதைக் காட்டுகின்றன. அந்த இடத்தில் காணப்பட்ட பிற இடிபாடுகளில் தூண் பாகங்கள் இருந்தன. இவை சதுர, அறுகோண, எண்கோண அல்லது குறுக்குவெட்டில் உள்ளது. இவற்றில் மிகப்பெரியது சதுர தளங்களைக் கொண்டிருந்தது. சில மென்மையானவை, சில செதுக்கப்பட்டவை. மீட்கப்பட்ட துண்டுகள் மேல் மற்றும் கீழ் பகுதிகளில் செதுக்கல்கள் இருப்பதைக் காட்டுகின்றன. பல பசுமையாக மற்றும் வடிவமைப்புகளைக் காண்பிக்கின்றன, அவை இப்போது அரபு பாணி என்று அழைக்கப்படுகின்றன. தாமரை கருக்கள் பொதுவானவை. சில தூண் தண்டுகளில் ஒவ்வொரு முகத்திலும் பெரிய கீர்த்திமுகங்கள் உள்ளன. சில கீர்த்திமுகங்கள் வாயில் தொங்கும் மாலைகளால் சித்தரிக்கப்படுகின்றன. மண்டப மேடைக்கு அருகில் விரிவான இடிபாடுகளும் காணப்படுகின்றன. இவை பல்வேறு புள்ளிவிவரங்களுடன் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. மக்கள் தங்கள் அன்றாட வாழ்க்கையில், போர்வீரர்கள், கண்கள் (குள்ளர்கள்) ஒரு கையில் வாள் மற்றும் மறுபுறம் தாமரை போன்ற பல்வேறு பொருட்களை வைத்திருப்பதைக் காட்டுகிறார்கள், சிலர் மொட்டையடிக்கப்பட்ட தலைகள் மற்றும் மற்றவர்கள் விரிவான பின்னலுடன்கூடிய தலையுடன் உள்ளனர். இசைக்கலைஞர்கள், நடனக் கலைஞர்கள், ஆண்கள் அல்லது பெண்கள் அமர்ந்திருக்கும் குழுக்கள், விலங்குகள், பூக்கள் மற்றும் பிற காட்சிகள் பதக்கங்களில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.

சிறப்பு அம்சங்கள்

கருவறையின் மூன்று வெளிப்புற சுவர்களில் எந்த அலங்காரமும் இல்லை. அவை மென்மையான சிவப்பு மணற்கல். கருவறைக்குள் நுழைவாயிலுடன் கூடிய பக்கம் நுணுக்கமாக செதுக்கப்பட்டு அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளது. கருவறை கதவு ஒரு செதுக்கப்பட்ட சன்னல், இரண்டு செதுக்கப்பட்ட கதவின் பக்க நிலை மற்றும் ஒரு சன்னல் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது. வலதுபுறம் கங்கை தெய்வம் தனது வாகனத்தில் நிற்கிறது. பூமராவின் மிக முக்கியமான கலைப்பொருட்களில் சிவலிங்கம் ஒரு மார்பளவு நிவாரணத்துடன் உள்ளது. இது லிங்கத்தின் முழு உயரத்தையும் ஆக்கிரமிக்கிறது. முகங்களைக் கொண்ட லிங்கங்களை முகலிங்கா என்றும், ஒரு முகம் உள்ளவர்களை ஏகமுகாலிங்க என்றும் அழைக்கிறார்கள். 1920 ஆம் ஆண்டில் பூமாரா கோயிலுக்கு வருகை தந்த இந்திய தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கருவறையில் ஒரு கல் நடைபாதையில் பதிக்கப்பட்ட சற்றே சேதமடைந்த ஏகமுகாலிங்கத்தைக் கண்டுபிடித்தனர். இது 6.08 அடி. பூமரா சிவலிங்கம் நகைகள் நிறைந்த கிரீடம், நெக்லஸ் மற்றும் முத்து ஆபரணங்களை அணிந்துள்ளது.