சீபி நரசிம்ம சுவாமி திருக்கோயில், கர்நாடகா

முகவரி :

சீபி, தும்கூர் தாலுக்கா, தும்கூர் மாவட்டம்,

கர்நாடகா 572128

இறைவன்:

நரசிம்ம சுவாமி

இறைவி:

மகாலட்சுமி மற்றும் செஞ்சுலட்சுமி

அறிமுகம்:

சீபியில் உள்ள நரசிம்ம ஸ்வாமி கோவில் (சிபி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) இந்திய மாநிலமான கர்நாடகாவில் தும்கூர் மாவட்டத்தில் தும்கூர் தாலுகாவில் அமைந்துள்ளது. தும்கூர் நகருக்கு வடக்கே 20 கிமீ தொலைவில் தேசிய நெடுஞ்சாலை 4 இல் சீபி அமைந்துள்ளது. நரசிம்ம ஸ்வாமி மூலவர்; மற்றும் மகாலட்சுமி மற்றும் செஞ்சுலட்சுமி துணைவிகள். கஜ புஷ்கரிணி என்று அழைக்கப்படும் கோயில் தொட்டி (கல்யாணி) கோயிலுக்கு அருகில் உள்ளது. இங்குதான் கஜேந்திர மோட்ச நிகழ்வு நடந்ததாக மக்கள் கூறுகின்றனர்.

புராண முக்கியத்துவம் :

புகழ்பெற்ற பிரிட்டிஷ் ராஜ் சகாப்த வரலாற்றாசிரியரும் கல்வெட்டு அறிஞருமான பி.லூயிஸ் ரைஸின் கூற்றுப்படி, ஒருமுறை காளைகளின் மீது தானியங்களை எடுத்துச் செல்லும் வணிகர் ஒருவர் சிபியில் நின்றார் என்று புராணக்கதை கூறுகிறது. ஒரு பானை தானியத்தை ஒரு பாறையில் வேகவைத்தபோது, அதன் நிறம் இரத்தச் சிவப்பு நிறமாக மாறியது, இதனால் வணிகர், அவரது உதவியாளர்கள் மற்றும் எருமைகள் மயக்கமடைந்தனர். மயக்க நிலையில் இருந்தபோது, நரசிம்ம கடவுள் வணிகரின் கனவில் தோன்றி, அந்த பாறை தான் தனது இருப்பிடம் என்றும், வணிகர் தனது இருப்பிடத்தை அசுத்தப்படுத்தியதற்கு பிராயச்சித்தமாக அந்த இடத்தில் அவருக்கு கோயில் கட்ட வேண்டும் என்றும் தெரிவித்தார். சிறிய கோயில் வணிகரால் கட்டப்பட்டது.

சமீப காலங்களில், மைசூர் மன்னர் திப்பு சுல்தானின் அரசவையில் ஒரு திவானாக இருந்த கச்சேரி கிருஷ்ணப்பாவின் மகன்களான லக்ஷ்மிநரசப்பா, புட்டண்ணா மற்றும் நல்லப்பா ஆகிய மூன்று செல்வச் சகோதரர்களால் முன்பு இருந்த கோவிலின் மீது ஒரு பெரிய கோவிலின் கும்பாபிஷேகம் மேற்கொள்ளப்பட்டது. கோவில் கட்டி முடிக்க பத்து வருடங்கள் ஆனது. நரசிம்ம ஸ்வாமி கோயில் 18 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் கட்டப்பட்ட ஒரு எளிய ஆனால் நேர்த்தியான திராவிடக் கட்டமைப்பாகும். கோவிலின் முக்கிய தெய்வம் நரசிம்மர், விஷ்ணு கடவுளின் அவதாரம் (அவதாரம்).

நம்பிக்கைகள்:

கோவிலின் பிரகாரத்தில் லோகம்பா தேவி வீற்றிருக்கிறார். திருமணமாகாத ஆண்களும் பெண்களும் லோகாம்பா தேவிக்கு கல்யாணோஸ்தவம் செய்தால், அவள் மிக விரைவில் திருமணப்பாக்கியத்தை வழங்குவாள் என்பது வலுவான நம்பிக்கை.

சிறப்பு அம்சங்கள்:

நுழைவாயிலின் மேல் உள்ள கோபுரம் மூன்று அடுக்குகளைக் கொண்டது மற்றும் கோவிலில் ஒரு பெரிய பிரகாரம் (எல்லைச் சுவர்) உள்ளது, திறந்த மண்டபம் (மண்டபம்) ஒரு மூடிய மண்டபத்திற்கு (அல்லது நவரங்கா) இட்டுச் செல்கிறது, இதில் பல தெய்வங்களுக்கான சிறிய சன்னதிகள் உள்ளன: ராமர், கிருஷ்ணர், ஸ்ரீரங்கர் (சாய்ந்திருக்கும் நிலையில் விஷ்ணுவின் வடிவம்), நரசிம்மர் (சிங்கத்தின் தலையுடன் விஷ்ணு) , விநாயகர் மற்றும் சப்தமாத்ரிகர்கள்.

கோயிலின் முக்கிய ஈர்ப்பு முகமண்டபத்தின் (நுழைவாயில் மண்டபம்) உச்சவரம்பு மற்றும் சுவர்களில் உள்ள சுவரோவியங்கள் ஆகும், அவை நீதிமன்ற மற்றும் மதக் கருப்பொருள்களை சித்தரிக்கும் புராணங்களின் காட்சிகள் (இதிகாசங்கள்): பாகவதம், நரசிம்ம புராணம், ராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதம். ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்தில் உள்ள தௌலத் பாக்கின் சுவரோவியங்களில் காணப்படும் அதே கலைப் பழமொழியையே சுவரோவியங்களும் பின்பற்றுகின்றன. விமர்சகர் வீணா சேகர் கருத்துப்படி, சுவரோவிய ஓவியக் கலை கர்நாடகாவிற்கு இடம்பெயர்ந்தது மற்றும் இந்த கோவிலில் உள்ள சுவரோவியங்கள் “நாட்டுப்புற” தன்மை கொண்டவை. கலை வரலாற்றாசிரியர் ஜார்ஜ் மைக்கேலின் கூற்றுப்படி, இந்த கோவிலின் சுவரோவியங்கள் மைசூர் காலத்திலிருந்தே சிறந்தவை மற்றும் ஊர்வலங்களை சித்தரிக்கும் நீதிமன்ற ஓவியங்கள் மொகல் தாக்கத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன.

சுவர்கள் மற்றும் கூரையில் உள்ள சுவரோவியங்கள் மூன்று வரிசைகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன: முதல் வரிசையில் கிருஷ்ணர் கடவுளின் கிருஷ்ண லீலா (“கிருஷ்ணரின் நாடகம்”) சித்தரிக்கிறது, இரண்டாவது வரிசையில் மகாராஜா கிருஷ்ணராஜ உடையார் அரசவையில் இருந்து நல்லப்பாவுடன் (ஒருவர்) திவான் கிருஷ்ணப்பாவின் மகன்கள்) கலந்துகொண்டனர், மூன்றாவது வரிசையில் ஹைதர் அலி மற்றும் அவரது மகன் திப்பு சுல்தான் ஆகியோரின் நீதிமன்றத்தில் இருந்து கச்சேரி கிருஷ்ணப்பாவுடன் ஒரு காட்சி சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது, மேலும் ராவணப்பா மற்றும் வெங்கடப்பா (உயர் பதவியில் இருந்த நல்லப்பாவின் தாய் மாமன்கள்) ஆகியோர் கலந்து கொண்டனர். பிரதான நுழைவாயில் மண்டபத்தின் உச்சவரம்பில் ஒரு சுவரோவியம் உள்ளது, அதில் கிருஷ்ணர் கடவுள் திப்பு சுல்தான் புலியுடன் சண்டையிடுவதைப் பார்த்து மற்ற பசு மேய்க்கும் நண்பர்களுக்கு புல்லாங்குழல் வாசிக்கிறார்.

மேற்கூரையில் ஒவ்வொன்றும் சுவரோவியத்துடன் நான்கு கற்றைகள் உள்ளன: முதலாவது சவாரி குறைவான குதிரைகளையும் அதைத் தொடர்ந்து யானைகளையும் சித்தரிக்கிறது; இரண்டாவதாக கூம்பு வடிவ தொப்பிகளை (விஜயநகர காலத்தில் பொதுவானது) அணிந்த குதிரைவீரர்கள் சில குதிரைவீரர்களுடன் பாய்ந்து செல்வதையும், மற்றவர்கள் கொடிகளை ஏந்தியவர்களாகவும், ஒரு ஜோடி நடந்து செல்வதையும் சித்தரிக்கிறது; மூன்றாவதாக குதிரைவீரன், சிலர் சவாரி செய்வது மற்றும் சிலர் யானைகள் மற்றும் பீரங்கிகளை ஏற்றிச் செல்லும் வண்டி ஆகியவற்றைப் பின்தொடர்ந்து நடந்து செல்வதை சித்தரிக்கிறது. இந்த சுவரோவியங்கள் ஹம்பியில் உள்ள விருபாக்ஷா கோவிலிலும், ஹோலல்குண்டியில் உள்ள சித்தேஸ்வரா கோவிலிலும் உள்ள சுவரோவியங்களுடன் ஒத்திருப்பதைப் பற்றி மைக்கேல் ஒப்புக்கொள்கிறார்.