வர்களா ஸ்ரீ ஜனார்த்தனசுவாமி திருக்கோயில், கேரளா

முகவரி

வர்களா ஸ்ரீ ஜனார்த்தனசுவாமி திருக்கோயில், வர்களா, திருவனந்தபுரம் மாவட்டம், கேரள மாநிலம் – 695141

இறைவன்

இறைவன்: ஜனார்த்தனசுவாமி (விஷ்னு) இறைவி: ஸ்ரீ தேவி மற்றும் பூதேவி

அறிமுகம்

ஜனார்த்தனசுவாமி கோயில் இந்தியாவின் கேரளா மாநிலத்தில் வர்களா எனும் ஊரில் உள்ளது. இது 2000 வருடங்கள் பழமையான கோயில் ஆகும். இதை வர்க்கலா கோயில் என்றும் அழைப்பர். இங்கு ஜனார்த்தன சுவாமியாக விஷ்ணு இருக்கிறார். இது கேரளாவின் பிரசித்தி பெற்ற கோயில்களுள் ஒன்று. இது மாநிலத் தலைநகரான திருவனந்தபுரத்திலிருந்து 25 கிலோமீட்டர் தொலைவில் வடக்கே அமைந்துள்ளது. வர்க்கலா-சிவரி தொடர்வண்டி நிலையத்திலிருந்து 2 கிலோமீட்டர் தொலைவில் அமைந்துள்ளது. இக்கோவிலானது வர்கலா கடற்கரைக்கு அருகாமையில் அதாவது அரபிக்கடல் ஓரத்தில் அமைந்துள்ளது. இது தெற்கு காசி என்றும் அழைக்கப்படும் (தட்சிண காசி அல்லது தெற்கின் பனாரஸ்). இதில் உள்ள நீர் சில நோய்களை குணப்படுத்தும் மருத்துவ குணங்களை கொண்டுள்ளது. இக்கோயிலின் மூலவர் ஸ்ரீ ஜனார்த்தன சுவாமி. தெய்வம் கிழக்கு நோக்கி நின்ற நிலையில் காணப்படுகிறது. அவரது வலது கை” ஆபோஜனம்” செய்வது போன்ற நிலையில் உள்ளது. அவரது வலது கை அவரது வாயை நோக்கி உயர்த்தப்பட்டுள்ளது மற்றும் அவரது கை அவரது வாய்க்கு அருகில் சென்றால், உலகம் அழிந்துவிடும் என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. இது கலியுகத்தின் இறுதியில் நடக்கும் என நம்பப்படுகிறது.

புராண முக்கியத்துவம்

முற்காலத்தில், பிரம்மதேவன் ஒரு யாகம் (அக்கினி யாகம்) செய்ய பூமிக்கு வந்தார். தற்போதைய வர்களாவில் அதைச் செய்தார். யாகம் செய்வதில் மூழ்கி இருந்த அவர், தனது படைப்பு வேலையை மறந்துவிட்டார். விஷ்ணு பகவான் மிகவும் வயதான மனிதனின் வடிவத்தில் வர்களாவுக்கு வந்து பிரம்மாவுக்கு இதைப் பற்றி நினைவுபடுத்தினார். பிரம்மாவுக்கு உதவியாக இருந்த பிராமணர்கள் அந்த முதியவரை ஏற்று உணவு கொடுத்தனர். ஆனால் என்ன சாப்பிட்டாலும் பசி தீரவில்லை. பிரம்மாவின் உதவியாளர்கள் சென்று அவரிடம் அதைச் சொன்னார்கள். அப்போது அந்த விருந்தாளி விஷ்ணு தானே என்பதை பிரம்மா புரிந்து கொண்டார். அவர் உடனடியாக விஷ்ணுவின் அருகில் வந்து ஆபோஜனம் சாப்பிட முயன்றதைக் கண்டார். அப்போது பிரம்மா, விஷ்ணுவை உண்ணவிடாமல் தடுத்து, அவரிடம் சொன்னார் – “இறைவா, நீ சாப்பிட்டால், இறுதிப் பிரளயம் இந்த உலகத்தை விழுங்கும்.” பின்னர் விஷ்ணு பகவான் பிரம்மாவிடம் யாகத்தை நிறுத்திவிட்டு தனது படைப்பை மீண்டும் தொடங்கும்படி வேண்டினார். அவருக்குத் தனது ‘விஸ்வரூப’த்தையும் காட்டினார். இதற்குப் பிறகு ஒரு நாள் நாரத முனிவர் விஷ்ணுவைத் தொடர்ந்து வர்களா மீது வானில் நடந்து கொண்டிருந்தார். அங்கு வந்த பிரம்மா விஷ்ணுவை வணங்கினார். நாரத முனிவர் மட்டுமே கண்ணுக்குத் தெரிந்த ஒன்பது பிரஜாபதிகளும் பிரம்மாவைப் பார்த்து சிரித்தனர். ஏனென்றால், பிரம்மதேவன் தன் மகனான நாரத முனிவருக்கு வணக்கம் செலுத்துகிறார் என்று நினைத்தார்கள். பிறகு பிரம்மா அவர்களைத் திருத்தினார். பாவச் செயலைச் செய்துவிட்டோமே என்று வருத்தப்பட்டார்கள். அவர்களின் மீட்பிற்காக பிரார்த்திக்க சரியான இடம் நாரத முனிவரால் காட்டப்படும் என்று பிரம்மா அவர்களிடம் கூறினார். நாரத முனிவர் தான் அணிந்திருந்த வால்கலையை (மான் தோலை) பூமியை நோக்கி வீசினார். அது தற்போதைய வர்க்களாவில் விழுந்தது. பிரஜாபதிகள் பிராயச்சித்தம் செய்ய குளம் வேண்டும். நாரத முனிவர் விஷ்ணுவிடம் தனது சக்கரத்தை (சக்கரம்) பயன்படுத்தி ஒரு குளத்தை உருவாக்கினார். பிரஜாபதிகள் அங்கு தபஸ் செய்து தங்கள் பாவங்களுக்கு மன்னிப்பு பெற்றனர். ‘தேவர்கள்’ அங்கு விஷ்ணுவின் கோவிலைக் கட்டி ஜனார்த்தன பகவானை வழிபட்டதாக நம்பப்படுகிறது. ஆனால் இந்த கோவில் சிதிலமடைந்தது. அந்த நேரத்தில், பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு, அப்போதைய பாண்டிய மன்னன் ஒரு பேயால் பாதிக்கப்பட்டான். அவர் ஒரு புனித யாத்திரை சென்றார், ஆனால் அவர் எங்கும் எந்த மருந்தையும் கண்டுபிடிக்கவில்லை. இன்றைய வர்களாவுக்கு வந்தபோது, கடலின் ஓரத்தில் பாழடைந்த கோயிலின் எச்சங்களைக் கண்டார். அங்கு கோயிலை மீண்டும் கட்டுவேன் என்று இறைவனிடம் வேண்டினார். மறுநாள் அவர் ஒரு கனவு கண்டார். மறுநாள் கடலுக்குச் சென்று பாழடைந்த கோயிலுக்கு அருகில் நிற்க வேண்டும் என்று அது அவரிடம் கூறியது. அருகில் கடலில் ஏராளமான மலர்கள் மிதப்பதையும், அங்கு தேடினால் அவருக்கு சிலை கிடைக்கும் என்பதையும் கண்டார். ஒரு தங்கக் கையை உருவாக்கி அதை சிலையுடன் இணைக்கவும், அதைச் சுற்றி கோயில் கட்டவும் என்று அவருக்கு அறிவுறுத்தப்பட்டது. தற்போது ஜனார்த்தன சிலை கடலில் இருந்து மீட்கப்பட்டது. கோயிலைக் கட்டி, கோயிலைப் பராமரிக்கும் விதிகளையும் வகுத்தார். ஜனார்த்தன சிலையின் வலது கையில் ஆபோஜனம் உள்ளது. பல ஆண்டுகளாக இந்த கை மெதுவாக உயர்கிறது என்று மக்கள் நம்புகிறார்கள். விக்ரஹம் தன் வலது கையிலிருந்து அபோஜனத்தை உண்ணக்கூடிய நாளில், உலகம் பெரும் பிரளயத்தை எதிர்கொள்ளும். இக்கோயிலில் சிவன், கணபதி, சாஸ்தா, நாக தேவதை போன்ற சிறிய கோவில்கள் உள்ளன. சிலை எப்போதும் ஜனார்த்தன, நரசிம்மர், வேணுகோபால அல்லது மோகினி வடிவில் சந்தனம் மற்றும் மலர்களால் அலங்கரிக்கப்படுகிறது. சிங்கம் மாதத்தில் (ஆகஸ்ட்-செப்டம்பர்) வரும் கிருஷ்ணரின் பிறந்தநாளான அஷ்டமி ரோகினி இங்கு விழாவாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. கோயிலின் தெற்குப் பகுதியில் இரண்டு மணிகள் கட்டப்பட்டுள்ளன. அதைப் பற்றி ஒரு கதையும் உண்டு. டச்சுக் கப்பல் ஒன்று அவ்வழியாகச் சென்று கொண்டிருந்தது.எவ்வளவு முயன்றும் கப்பல் திடீரென நகர மறுத்தது. மக்கள் கப்பலின் கேப்டனிடம் ஜனார்த்தன கோவிலில் மணி கட்டச் சொன்னார்கள். கேப்டனும் அவரது உதவியாளரும் கரைக்கு வந்து மணி கட்டியதாக தெரிகிறது. அவர்கள் மணிகளைக் கட்டியவுடன், கப்பல் நகரத் தொடங்கியது. மணியில் பொறிக்கப்பட்ட பெயர்கள் ‘பீட்டர் வான் பெல்சன்’ மற்றும் ‘மைக்கல் எவரல்டு’. இக்கோயிலில் முன்னோர்களை வழிபட்டால் மனமகிழ்ச்சி ஏற்படும் என்பது மக்களின் நம்பிக்கை. இதனாலேயே ஜனார்த்தனனை பித்ரு மோக்ஷகன் என்றும் அழைக்கிறார்கள். புராணத்தின் படி, நாரதரின் வீணையின் இசையால் கவரப்பட்ட விஷ்ணு, அவரைப் பின்தொடர்ந்து சத்தியலோகத்தை அடைந்தார். விஷ்ணுவைக் கண்ட பிரம்மா அவர் முன் சாஷ்டாங்கமாக வணங்கினார். விஷ்ணு பகவான் விரைவிலேயே தான் சத்யலோகத்தை அடைந்துவிட்டதை உணர்ந்தார், ஆனால் பிரம்மா தன் முன் சாஷ்டாங்கமாக இருப்பதை உணரவில்லை, மீண்டும் வைகுண்டத்திற்கு புறப்பட்டார். அப்போது தேவர்கள் அனைவரும் சிரித்தனர். இதனால் கோபமடைந்த பிரம்மா, தேவர்களை பூமியில் மனிதனாக பிறக்கும்படி சபித்தார். தேவர்கள் தங்கள் முட்டாள்தனத்திற்கு மனம் வருந்தி மன்னிக்கும்படி வேண்டினார். ஜனார்த்தன பகவானை மகிழ்விக்க அவர்கள் தவம் செய்யும் போது சாபம் விலகும் என்று பிரம்மா பதிலளித்தார். தேவர்கள் தவம் செய்ய வேண்டிய இடம் எங்கே என்று கேட்டார். நாரத முனிவரின் ‘வஸ்திரம்’ விழும் இடம் புனிதமான இடமாக இருக்கும் என்று பிரம்மா அவர்களிடம் கூறினார். அவரது ‘வஸ்திரம்’ வீழ்ந்த வர்களாவில்தான் தேவர்கள் சாப விமோசனம் பெற தவம் செய்தார். மகாபாரதத்தின் படி, பாலபத்ரன் புனித யாத்திரைக்காக இந்த இடத்திற்கு வந்துள்ளார்.

நம்பிக்கைகள்

இக்கோயிலின் மூலவர் ஸ்ரீ ஜனார்த்தன சுவாமி. தெய்வம் கிழக்கு நோக்கி நின்ற நிலையில் காணப்படுகிறது. அவரது வலது கை ” ஆபோஜனம்” செய்வது போன்ற நிலையில் உள்ளது. அவரது வலது கை அவரது வாயை நோக்கி உயர்த்தப்பட்டுள்ளது மற்றும் அவரது கை அவரது வாய்க்கு அருகில் சென்றால், உலகம் அழிந்துவிடும் என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. இது கலியுகத்தின் இறுதியில் நடக்கும் என நம்பப்படுகிறது.

சிறப்பு அம்சங்கள்

உள் சன்னதியின் நுழைவாயிலில் இருபுறமும் அனுமன் மற்றும் கருடன் சிலைகள் உள்ளன மற்றும் பிரதான சன்னதியில் ஸ்ரீ தேவி மற்றும் பூதேவியுடன் ஜனார்தனன் சிலை உள்ளது. ஜனார்த்தன கோவில் கேரள கலை மற்றும் கட்டிடக்கலைக்கு சிறந்த உதாரணம். செப்புத் தாள்களால் ஆன கூம்புக் குவிமாடத்தால் மேலெழுந்த வட்ட வடிவ கருவறை, மேற்கூரையில் நவக்கிரகங்களின் அழகிய மர வேலைப்பாடுகளுடன் கூடிய சதுரமான ‘மண்டபம்’ மற்றும் அதன் மேல் செப்புப் பூசப்பட்ட கூரை, அவற்றைச் சுற்றி நாற்கோண அடைப்புகள் (பிரகாரம்), மண்டபம் உள்கோயிலின் முன்புறம் உள்ள ‘பலி பீடம்’ கேரள கட்டிடக்கலையின் சிறப்பியல்பு அம்சங்களாகும். இந்த கோவிலின் கட்டுமான காலத்தில் மிகவும் அழகுபடுத்தப்பட்ட கோவில் எழுச்சி கண்டது. கல்வெட்டுகளில் ஒன்று உமையம்மா ராணியின் ஆட்சியில் கோவில் மேம்படுத்தப்பட்டதைக் குறிக்கிறது. கி.பி.1677-84ல் இப்பகுதியை ஆண்டவர், விஷ்ணுவின் அனைத்து குணாதிசயங்களையும் கொண்ட நான்கு கரங்களுடனும் காட்சியளிக்கும் தோற்றத்தில் பிரதான சிலை உள்ளது. வெளிப்புற பிராகாரத்தின் தென்மேற்கு மூலையிலும் வடகிழக்கு பகுதியிலும் சாஸ்தா சன்னதிகள் உள்ளன. நந்தியுடன் சிவன்.

திருவிழாக்கள்

ஒவ்வொரு ஆண்டும், மீனம் மாதத்தில் (மார்ச்-ஏப்ரல்), கேரளாவின் கடற்கரை நகரமான வர்களாவில் உள்ள ஜனார்த்தன சுவாமி கோயிலில் பத்து நாட்கள் ஆராட்டு விழா கொண்டாடப்படுகிறது. கொடியேற்றத்துடன் தொடங்கி, அலங்கரிக்கப்பட்ட ஐந்து யானைகள் ஊர்வலமாக வீதி உலா வருதலுடன் திருவிழா நிறைவடைகிறது. திருவிழாவின் நான்காவது மற்றும் ஐந்தாவது நாட்களில், கொண்டாட்டங்களில் இரவு முழுவதும் பாரம்பரிய கதகளி நடனம் போன்ற நிகழ்ச்சிகள் நடைபெறும். கோயிலின் பின்புறம் உள்ள அரபிக்கடலில் உத்திரம் நாளில் இறைவனின் ஆராட்டு (புனித ஸ்நானம்) நடத்தப்படுகிறது. இத்திருவிழாவுடன், மகாவிஷ்ணுவின் அவதாரங்கள் தோன்றும் நாட்கள் (எ.கா: ராம நவமி, அஷ்டமி ரோகிணி, நரசிம்ம ஜெயந்தி), கர்கிடக வாழ்வு (ஜூலை அல்லது ஆகஸ்டில் வரும் கார்க்கிடகம் மாத அமாவாசை நாள்), வைகுண்ட ஏகாதசி. கோவிலிலும் கொண்டாடப்படுகிறது. திருவோணம் நட்சத்திரம், ஏகாதசி மற்றும் வியாழன் ஆகிய நாட்களும் முக்கியமானதாகக் கருதப்படுகிறது. மறைந்த ஆன்மாக்கள் மற்றும் முன்னோர்களுக்கு வணக்கம் செலுத்துவது மிகவும் முக்கியமான சடங்கு. ஒரு நாளைக்கு நான்கு பூஜைகள் பூசாரியால் நடத்தப்படுகின்றன. தலைமை அர்ச்சகர் ஒரு துளு பிராமணர், அவர் கோவில் இருக்கும் இடத்தை பூர்வீகமாக கொண்டவராக இருக்கக்கூடாது. உபதெய்வங்கள் கணபதி, சாஸ்தா, அனந்தன் (நாகம்) சிவன், சண்டிகேசா மற்றும் அனுமன்.