மகாபலிபுரம் பஞ்சபாண்டவர் குகைக் கோயில், காஞ்சிபுரம்

முகவரி :

மகாபலிபுரம் பஞ்சபாண்டவர் குகைக் கோயில்,

மகாபலிபுரம்,

காஞ்சிபுரம் மாவட்டம்,

தமிழ்நாடு 603104

இறைவன்:

சிவன்

அறிமுகம்:

பஞ்சபாண்டவ குகைக் கோயில் (பஞ்ச பாண்டவர் கோயில்கள் மற்றும் ஐந்து பாண்டவர்களின் மண்டபம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) இந்தியாவின் தமிழ்நாடு மாநிலத்தில் காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தில் வங்காள விரிகுடாவின் கோரமண்டல் கடற்கரையில் உள்ள மகாபலிபுரத்தில் உள்ள ஒரு நினைவுச்சின்னமாகும். இந்த பாறையில் வெட்டப்பட்ட குகைக் கோயில் சிவபெருமானுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது. மண்டபம் (பாறை சரணாலயம்) மகாபலிபுரத்தில் உள்ள நினைவுச்சின்னங்களின் ஒரு பகுதியாகும்.

இது மகாபலிபுரத்தில் உள்ள மிகப்பெரிய குகைக் கோயில். 7 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்த இந்திய பாறை வெட்டு கட்டிடக்கலைக்கு இது ஒரு எடுத்துக்காட்டு. மண்டபங்கள் என்றும் அழைக்கப்படும் பல குகைகளில், பாறையில் வெட்டப்பட்ட குகைக் கட்டிடக்கலையின் பழங்கால விஸ்வகர்ம ஸ்தபதிகளின் மிகச்சிறந்த சான்றாக இந்தக் கோயில் உள்ளது. மகாபலிபுரத்தில் உள்ள நினைவுச்சின்னங்களின் ஒரு பகுதியாக, 1984 இல் பொறிக்கப்பட்ட இந்த கோயில் யுனெஸ்கோவின் உலக பாரம்பரிய தளமாகும்.

புராண முக்கியத்துவம் :

குகைக்கோயில் கட்டி முடிக்கப்படாமல் உள்ளது. நுழைவாயில் கிழக்கு நோக்கி உள்ளது. மகாபலிபுரம் குகைக் கோயில்களில் 50 அடி (15 மீ) நீளமுள்ள மிக நீளமான குகை இந்தக் கோயிலில் உள்ளது. திறப்பின் நீளம் பிரதான சன்னதியைச் சுற்றிச் செல்ல குகைக்குள் ஒரு சுற்றுப்பாதையை உருவாக்குவதைக் குறிக்கிறது.

சிங்க தளங்களைக் கொண்ட வராண்டாவின் நெடுவரிசைகள் பல்லவ கட்டிடக்கலையின் பொதுவான பாணியாகும். குகையில் செதுக்கப்பட்ட கட்டிடக்கலை அம்சங்களிலிருந்து, இந்த பாணி 7 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் முதலாம் நரசிம்மவர்மன் மாமல்லர் காலத்திலிருந்து இரண்டாம் நரசிம்மவர்மன் இராஜசிம்ஹா வரை ஒதுக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று ஊகிக்கப்படுகிறது. மகாபலிபுரத்தில் பல்லவர்களால் உருவாக்கப்பட்ட பத்து முக்கியமான குகைக் கோயில்களில் இதுவும் ஒன்று.

குகையின் நுழைவாயிலில் அமர்ந்திருக்கும் சிங்கங்கள் மீது நெடுவரிசைகள் உள்ளன, இது பல்லவ பாறைக் கட்டிடக்கலையின் பொதுவான பாணியாகும். குகையின் முன் முகப்பில் ஆறு சிங்கத் தூண்கள் உள்ளன, பாறையை ஒட்டிய இரு முனைகளிலும் இரண்டு சதுரதூண்ககள் உள்ளன. மற்ற குகைகளுடன் ஒப்பிடுகையில், குகையில் செதுக்கப்பட்ட அமைப்பு மற்றும் கட்டிடக்கலை கூறுகளில் முன்னேற்றம் உள்ளது. ஒன்று, தென்னிந்தியாவில் உள்ள வழக்கமான கட்டமைப்புக் கோயில்களைச் சுற்றிச் செல்லும் பாதை, மற்றொன்று, முகப்பை உருவாக்கும் தூண்களுக்கு மேல் சிங்க கார்யடிட்கள் கொண்ட அடைப்புக்குறிகளை வழங்குவது; ஒவ்வொரு காரியாட்டிடும் மூன்று சிங்கங்களைக் கொண்டுள்ளது, ஒன்று முன்பக்கமாகவும், மற்ற இரண்டு பக்கவாட்டாகவும், பின்புறத்தில் சிங்கம் இல்லாமல். தூண்களின் தலைநகரங்களுக்கு மேலே உள்ள அடைப்புக்குறிகள் சிங்கங்களைத் தவிர, மனித அலங்காரங்களைக் கொண்டுள்ளன. தூண்கள் மற்றும் தூண்களின் அடிப்பகுதியுடன் கூடிய தூண்கள் மற்றும் சதுரதூண்கள் ஒரு சதுர பிதாபாஸ் தட்டுக்கு மேல் வெட்டப்படுகின்றன.

குகைக்குள், நான்கு தூண்கள் மற்றும் இரண்டு தூண்கள் கொண்ட இரண்டாவது வரிசையில் நீண்ட அறை உள்ளது. இந்த இரண்டாவது வராண்டாவின் பின்புறம் எண்கோண வடிவில் வெட்டப்பட்ட சிறிய அறை இரண்டு இடங்களால் சூழப்பட்டுள்ளது; இந்த அறையை ஒரு சதுரத் திட்டமாக செதுக்கி அதன் பின்னால் சுற்றுவதற்கான பாதையை உருவாக்குவதே இதன் நோக்கம் என்று ஊகிக்கப்படுகிறது. மையத்தில் ஒரு சிறிய அறை மட்டுமே செதுக்கப்பட்டுள்ளது, அது பிரதான பாறையுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. நுழைவாயிலில், வளைந்த கார்னிஸ் நான்கு மைய சன்னதிகளுடன் வரிசையாக சன்னதிகளைக் கொண்டுள்ளது. சன்னதிகளின் கூரைகள் குடு குதிரைக் காலணி வளைவு போன்ற திட்டங்களுடன் செதுக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் ஒவ்வொரு ஆலயத்திலும் மற்றொரு சிறிய ஆலயம் உள்ளது. குடுவின் கீழே ஒரு செதுக்கப்பட்ட தெய்வம் உள்ளது. கொடூரமான தோற்றமுடைய சிங்கங்களும் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. இந்த குகையின் ஒரு முகத்தில் இரண்டு ஓவிய சுவர் பேனல்கள் வெட்டப்பட்டுள்ளன; ஒன்று இந்திரனின் கோபத்தால் ஏற்பட்ட மழை மற்றும் வெள்ளத்தில் இருந்து பசுக்களையும் கோபிகளையும் காக்க கோவர்த்தன மலையை கிருஷ்ணர் உயர்த்துவது, மற்றொன்று கிருஷ்ணதுதாதாரி என்று அழைக்கப்படும் கிருஷ்ணரின் ஓவியம்.