பார்மூர் லக்ஷனா தேவி கோவில், இமாச்சலப் பிரதேசம்

முகவரி :

பார்மூர், பார்மூர் தாலுகா,

சம்பா மாவட்டம்,

இமாச்சலப் பிரதேசம் 176315

இறைவி:

லக்ஷனா தேவி

அறிமுகம்:

லக்ஷனா தேவி கோயில், இந்தியாவின் இமாச்சலப் பிரதேசத்தில் உள்ள சம்பா மாவட்டத்தில் உள்ள பார்மூர் தாலுகாவில் உள்ள பார்மூர் நகரில் அமைந்துள்ள துர்கா தேவிக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது. சௌராசி கோவில் வளாகத்திற்குள் அமைந்துள்ள இந்த கோவில், சௌராசி கோவில் வளாகத்தில் உள்ள பழமையான கோவிலாக கருதப்படுகிறது. இந்தியாவில் எஞ்சியிருக்கும் பழமையான மரக் கோயில்களில் ஒன்றாக இந்தக் கோயில் கருதப்படுகிறது. இமாச்சலப் பிரதேசத்தின் மச்சு பிச்சு என்று பர்மூர் அறியப்படுகிறது. இது புதில் பள்ளத்தாக்கில் 2,100 மீட்டர் உயரத்தில் அமைந்துள்ளது. இது பிர் பஞ்சால் மற்றும் தௌலதார் மலைத்தொடருக்கு இடையே இருபுறமும் ராவி மற்றும் செனாப் ஆறுகள் ஓடுகின்றன. பார்மோர் பெரும்பாலும் காடிஸ் மக்கள் வசிக்கும் இடம் மற்றும் மணிமகேஷ் கைலாஷ் யாத்திரைக்கான அடிப்படை நகரமாக இது பிரபலமானது.

புராண முக்கியத்துவம் :

7 ஆம் நூற்றாண்டில் சம்பா மாநிலத்தை நிறுவிய மன்னர் மேரு வர்மனால் கட்டப்பட்டது. மன்னன் மேரு வர்மனின் கல்வெட்டு அதன் கருவறையில் உள்ள துர்கா தேவியின் வெண்கல உருவத்தின் பீடத்தில் பொறிக்கப்பட்டிருப்பதைக் காணலாம். கல்வெட்டு மேரு வர்மன், அவனது மூதாதையர்கள் மற்றும் சிற்பி குக்கா ஆகியோரைப் பதிவு செய்கிறது. அலெக்சாண்டர் கன்னிங்ஹாம் 1839 இல் லக்ஷனா தேவி கோயிலுக்குச் சென்ற முதல் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் ஆவார், அவர் தனது ஒப்பீட்டு ஆய்வை இந்திய தொல்பொருள் ஆய்வு அறிக்கையில் வெளியிட்டார். ஜீன் வோகல் 1900 களில் சம்பா மாநிலத்திற்குச் சென்று 1911 இல் சம்பா மாநிலத்தின் பழங்காலப் பொருட்களில் கோயிலைப் பற்றி எழுதினார். பண்டைய காலத்தில் பார்மூர் பார்மூர் / பர்மாவார் / பிரம்மோர் / பிரம்மபுரா என்று அழைக்கப்பட்டார். மன்னர் மேரு வர்மன் அயோத்தியை ஆண்ட குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர். அவர் தனது மகனுடன், ஜெயஸ்தம்ப் ராவி பள்ளத்தாக்கு வழியாக இமயமலையின் மேல் மலைப் பகுதியில் படையெடுத்தார். அவர் பார்மூர் பிராந்தியத்தின் உள்ளூர் ஆட்சியாளர்களான ராணாக்களை தோற்கடித்து பார்மூரில் குடியேறினார். கிபி 7 ஆம் நூற்றாண்டில் அவர் புதிதாக நிறுவப்பட்ட சம்பா மாநிலத்தின் தலைநகராக பார்மோரை உருவாக்கினார். அடுத்தடுத்த ஆட்சியாளர்கள் சம்பா மாநிலத்தை பார்மூரில் இருந்து சாஹில் வர்மன் வரை ஆட்சி செய்தனர். சாஹில் வர்மன் கீழ் ரவி பள்ளத்தாக்கைக் கைப்பற்றி, 10 ஆம் நூற்றாண்டில் சம்பாவை அதன் புதிய தலைநகராக மாற்றினார்.

சிறப்பு அம்சங்கள்:

இந்த கோவில் சௌராசி கோவில் வளாகத்தில் உள்ள பழமையான கோவிலாக கருதப்படுகிறது. கோவில் வடக்கு நோக்கி உள்ளது மற்றும் குப்தர் கால கட்டிடக்கலையை காட்டுகிறது. கோவிலானது செவ்வக வடிவில் ஒரு சதுர மர மேடையில் உள்ளது. கோவிலின் வெளிப்புற சுவர் மண்ணால் பூசப்பட்டது. தற்போதைய தடிமன் சுமார் 0.85 மீட்டர் (2 அடி 9 அங்குலம்) ஆகும். கோவிலின் நுழைவாயில் மற்றும் முகப்பில் மறைந்த குப்தா பாணியைப் பின்பற்றுகிறது, வாசலைச் சுற்றி மூன்று இணையான பேனல்கள் கங்கா மற்றும் யமுனை நதி தெய்வங்களால் சூழப்பட்டுள்ளன.

ஒவ்வொரு இசைக்குழுவும் குவிந்த மரப் பரப்பில் செதுக்கப்பட்ட மலர்ச் சுருளின் மெல்லிய செதுக்கினால் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. வெளிப்புற மரப் பட்டையானது திரிபங்கா தோரணையில் நிற்கும் ஒற்றைப் பெண்கள் மற்றும் காதல் ஜோடிகளின் புடைப்புகளைக் கொண்டுள்ளது. நடு மரப் பட்டையில் இடதுபுறத்தில் மகரத்தின் மீது கங்கா நிற்பதும், வலதுபுறத்தில் ஆமையின் மீது யமுனா அவர்களின் உதவியாளர்களுடன் நிற்பதும் இடம்பெற்றுள்ளது. அவற்றுக்கு மேலே நந்தியுடன் கூடிய சிவன், விஷ்ணு வைகுந்தமூர்த்தி, நான்கு ஆயுதம் ஏந்திய விஷ்ணு மற்றும் ஸ்கந்தா உள்ளிட்ட இந்து தெய்வங்களின் வரிசை உள்ளது. இந்த பேனலில் உள்ள ஒரு தெய்வம் மற்றும் கடவுளை அடையாளம் காண முடியாது, ஏனெனில் அவர்களின் உருவ அடையாளங்கள் மிகவும் அரிக்கப்பட்டுவிட்டன.

உள் குழு நுழைவாயிலின் கதவு சட்டத்தை உருவாக்குகிறது. உட்புறப் பலகை இலைகள் மற்றும் பூக்கள் போன்ற இயற்கை உருவங்களுடன் செதுக்கப்பட்டுள்ளது, அவற்றின் கொக்கை இணைக்கப்பட்ட இரண்டு மயில்கள் மற்றும் மிதுன காட்சியில் ஒரு ஜோடி காதல் ஜோடிகள். கோவிலின் நுழைவு வாயிலின் மேல் விஷ்ணு மற்றும் கருடன் சிற்பங்கள் கொண்ட முக்கோண வடிவில் உள்ளது. கோவிலின் உட்புறம் தற்போது கட்டிடக்கலையில் ஒரு சந்தரா திட்டத்தை கொண்டுள்ளது.

கோயிலில் அர்த்த மண்டபம், முக்கிய மண்டபம், ஒரு சுற்றுப் பாதை மற்றும் செவ்வக வடிவ கருவறை உள்ளது. முக்கிய மண்டபம் ஆறு சதுர தூண்களால் தாங்கப்பட்டுள்ளது. குப்தா காலத்து மரச் செதுக்கல்களைப் பாதுகாக்க இந்திய தொல்பொருள் ஆய்வுத் துறையால் ஒரு விதானமாகச் செயல்படும் கூரைத் திட்டம் சேர்க்கப்பட்டது. கோவிலின் அசல் திட்டம் திறந்த இரட்டை அடுக்கு ஹன்சாகரா திட்டமாக இருக்கலாம். இந்த கருவறையில் 7 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த துர்க்கையின் சிலை உள்ளது, இது உள்நாட்டில் லக்ஷனா தேவி என்று அழைக்கப்படுகிறது. நான்கு கரங்களுடன், ஒரு கையில் திரிசூலமும், மற்றொரு கையில் வாளும், மூன்றாவதாக மணியும் ஏந்தியவாறு காட்சியளிக்கிறாள். அவளது இடது முன் கை வடிவத்தை மாற்றும் ஏமாற்றும் எருமை-அரக்கன் (மகிஷாசுரன்) வாலைப் பிடித்திருக்கிறது. தீய அரக்கனைக் கொல்வதால், அவளது வலது கால் எருமை-அரக்கின் தலையில் உள்ளது.